اسپری کرونافیلاکسین

روش مصرف

اسپری کرونافیالکسین با داشتن پر اکسید هیدروژن به عنوان عامل ضد عفونی کننده دهان در درمان التهاب لثه نقش بسزایی دارد. همچنین بر روی ویروس کرونا
و مقابله با این ویروس در دهان و بینی تا حدودی اثر ضد عفونی کنندگی دارد بنابراین پیشرفت کلی این عفونت به دستگاه تنفسی تحتانی را نیز تا حدودی کاهش
می دهد. عالوه بر خواص پاک کنندگی و ضدعفونی کنندگی دهان، پر اکسید هیدروژن می تواند به درمان مؤثرالتهابات لثه و عفونت های گلو نیز کمک کند و در
خنثی کردن بوی نامطبوع نیر کاربرد دارد.
اسپری کرونافیالکسین با داشتن زینک گلوکونات باعث مقابله با ویروس ها، باکتری ها و عوامل بیماری زا، دفع آنفوالنزا و کرونا و افزایش سیستم ایمنی می شود.
بررسی شواهد نشان می دهد که زینک می تواند با تقویت ایمنی بدن و خواص ضد ویروسی و مهار التهاب، اثرات محافظتی در برابر ویروس کرونا داشته
باشد.زینک برای حفظ ساختمان اسید های نوکلئیک،پروتئین ها و غشاهای سلولی ضروری است. به عالوه، رشد طبیعی و تقسیم سلولی،ترمیم بافتی، التیام
زخمها،دفاع ایمنی بدن،ادراک بویایی از اعمال فیزیولوژیک و وابسته به زینک می باشند.در کل.زینک گلوکونات باعث کاهش سرفه،سر درد، گرفتگی صدا،احتقان
بینی و در نهایت طول مدت دوره سرماخوردگی را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
منتول موجود در این محصول نقش بسزایی در کاهش احتقان، باز شدن مسیر تنفس و سینوس ها و کاهش عالئم سرماخوردگی،رفع گرفتگی بینی و کاهش درد
موضعی دارد. همچنین منتول یک ماده خنک کننده طبیعی است که در گیاهانی مانند نعناع یافت می شود و مطالعاتی انجام شده است که در آن افراد با قرارگرفتن
در معرض یک غبار تحریک کننده سرفه می کنند.استنشاق این محصول قبل از قرار گرفتن در معرض این غبار تحریک کننده به طور قابل توجهی تعداد دفعات
سرفه را کاهش می دهد. این ماده یک آگونیست گیرنده سرما خوردگی است که به طور طبیعی وجود دارد و معموال برای تسکین عالئم احتقان راه هوایی فوقانی
استفاده می شود.همچنین می تواند احساس تنگی نفس را کاهش دهد.

کرونافیلاکسین

۱-مکمل‌های روی (زینک) به‌عنوان یک درمان بالقوه برای سرماخوردگی معمولی مورد توجه قرار گرفته‌اند. این متا‌آنالیز به بررسی اثربخشی قرص‌های مکیدنی روی (زینک) و تأثیر نوع و دوز مصرفی روی در کاهش شدت و مدت سرماخوردگی می‌پردازد.
چکیده
هدف: مقایسه اثربخشی قرص‌های مکیدنی استات روی با قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی در درمان سرماخوردگی معمولی و بررسی وابستگی دوز به این تأثیر.
طراحی: متا‌آنالیز.
محل: آزمایشات کنترل‌شده با دارونما با قرص‌های مکیدنی روی، که دوز روی بیش از 75 میلی‌گرم در روز بود. اثر کلی قرص‌های مکیدنی روی بر مدت زمان سرماخوردگی با استفاده از روش معکوس واریانس با اثرات تصادفی محاسبه شد.
شرکت‌کنندگان: هفت آزمایش تصادفی با 575 شرکت‌کننده با سرماخوردگی‌های طبیعی.
مهم‌ترین معیار ارزیابی: مدت زمان سرماخوردگی.
نتایج: مدت زمان متوسط سرماخوردگی برای گروه‌های دریافت‌کننده روی در هفت آزمایش شامل شده، 33% (95% فاصله اطمینان 21% تا 45%) کوتاه‌تر بود. سه آزمایش که از قرص‌های مکیدنی استات روی استفاده کرده بودند، نشان دادند که مدت زمان سرماخوردگی 40% کوتاه‌تر شده است و چهار آزمایش که از قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی استفاده کرده بودند، نشان دادند که سرماخوردگی‌ها 28% کوتاه‌تر شدند.
نتیجه‌گیری: قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی که به‌درستی ترکیب شده‌اند، ممکن است به‌اندازه قرص‌های مکیدنی استات روی مؤثر باشند. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد دوزهای بالای 100 میلی‌گرم در روز ممکن است به اثربخشی بیشتر در درمان سرماخوردگی منجر شوند. ممکن است به بیماران سرماخوردگی توصیه شود که قرص‌های مکیدنی روی را برای درمان سرماخوردگی خود امتحان کنند. ترکیب بهینه و طرح دوز مناسب برای قرص‌های مکیدنی نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

۲-مطالعات بالینی کنترل‌شده درباره گلوکونات روی و سرماخوردگی معمولی
چکیده:یک گزارش در سال 1984 درباره موفقیت گلوکونات روی در برابر علائم سرماخوردگی نتوانست در سه مطالعه بعدی تأیید شود، که اکنون مشخص شده است که از فرمولاسیون‌هایی استفاده کرده‌اند که روی را غیرفعال کرده‌اند. یک فرمولاسیون غیر کیلات‌کننده که شامل گلیسین بود و 93% از روی موجود در آن را در بزاق آزاد می‌کند، در یک آزمایش تصادفی، کنترل‌شده با دارونما و دوسوکور بر روی 73 فرد جوان آزمایش شد. اثربخشی با استفاده از یک دفترچه یادداشت برای شدت علائم ثبت شد. علائم بیماران 1.34 روز قبل از ورود به مطالعه در هر دو گروه ظاهر شدند. ناپدید شدن علائم پس از 4.9 روز اضافی برای بیماران درمان‌شده با روی در مقابل 6.1 روز برای بیماران درمان‌شده با دارونما رخ داد. تفاوت در اثربخشی درمان زمانی مشاهده شد که درمان یک روز پس از شروع علائم آغاز شد: مدت زمان سرماخوردگی 4.3 روز اضافی برای بیماران درمان‌شده با روی در مقابل 9.2 روز برای بیماران درمان‌شده با دارونما بود. سرفه، تخلیه بینی و گرفتگی بینی علائمی بودند که بیشترین تأثیر را داشتند و تنها عوارض جانبی خفیف گزارش شد.

۳-قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی برای درمان سرماخوردگی معمولی: یک مطالعه تصادفی، دوسوکور، کنترل‌شده با دارونما
چکیده:این مطالعه با هدف ارزیابی اثربخشی قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی برای درمان سرماخوردگی معمولی انجام شد. این یک آزمایش تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما است که به‌منظور بررسی تأثیر قرص‌های مکیدنی روی بر علائم و مدت زمان سرماخوردگی طراحی شده است.در این مطالعه، شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی و گروه دیگر دارونما دریافت کردند. سپس علائم سرماخوردگی و مدت زمان آن در هر دو گروه ثبت و مقایسه شد. روش‌های آماری برای تحلیل داده‌ها استفاده شد تا اطمینان حاصل شود که نتایج به‌طور دقیق منعکس‌کننده تأثیر قرص‌های مکیدنی روی بر سرماخوردگی هستند.اهداف اصلی این مطالعه عبارت بودند از:
– ارزیابی کاهش مدت زمان سرماخوردگی در گروه‌های دریافت‌کننده قرص‌های مکیدنی روی و دارونما.
– مقایسه شدت علائم سرماخوردگی در دو گروه.
– بررسی هرگونه عوارض جانبی ناشی از مصرف قرص‌های مکیدنی روی.
نتایج این مطالعه می‌تواند نشان دهد که آیا قرص‌های مکیدنی گلوکونات روی در کاهش مدت زمان سرماخوردگی و تسکین علائم مؤثر هستند یا خیر. این مطالعه همچنین می‌تواند به تعیین دوز مناسب و بررسی ایمنی استفاده از این قرص‌ها کمک کند. به‌طور کلی، هدف این تحقیق ارائه اطلاعاتی است که می‌تواند برای تصمیم‌گیری درباره استفاده از قرص‌های مکیدنی روی برای درمان سرماخوردگی سودمند باشد.

۴-هیدروژن پراکسید و عفونت‌های ویروسی: مروری بر ادبیات با تعریف فرضیه تحقیق در رابطه با همه‌گیری کنونی COVID-19
چکیده:ما ادبیات مربوط به پاسخ ذاتی سلول‌های اپیتلیال بینی و دهان و واکنش آن‌ها به هیدروژن پراکسید (H2O2) را بررسی کردیم. هیدروژن پراکسید به‌صورت فیزیولوژیکی توسط باکتری‌های دهان تولید می‌شود و نقش مهمی در تعادل میکروبیولوژیکی دهان ایفا می‌کند، زیرا یک عامل ضد میکروبی مهم است. در سلول‌های اپیتلیال، آنزیم سوپراکسید دیسموتاز واکنشی را کاتالیز می‌کند که از طریق آن، هیدروژن پراکسید به یون سوپراکسید تبدیل می‌شود. استرس اکسیداتیو ناشی از این فرآیند باعث تحریک پاسخ ذاتی محلی از طریق فعال‌سازی گیرنده‌های NF-κB می‌شود. این نوع واکنش‌ها نیز توسط عفونت‌های ویروسی فعال می‌شوند. استرس اکسیداتیو ناشی از ویروس نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی میزبان دارد و مسیر حساس به اکسیدان یکی از استراتژی‌های مؤثر در برابر عفونت‌های ویروسی است. بنابراین، شستشوی بینی/دهان/گلو با هیدروژن پراکسید ممکن است این پاسخ‌های ذاتی محلی به عفونت‌های ویروسی را تقویت کرده و به محافظت در برابر همه‌گیری کنونی کروناویروس کمک کند.
ما به‌شدت توصیه می‌کنیم که کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده به‌سرعت در افراد مثبت و منفی SARS-CoV-2 توسعه یابد تا نتایج اولیه از مطالعات مشاهده‌ای در آزمایشگاه و در شرایط واقعی که شناسایی کرده‌ایم، بررسی شود.در حال حاضر، هیچ کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی یا مطالعات مشاهده‌ای بالینی در مورد اثرات درمانی یا پیشگیرانه هیدروژن پراکسید علیه عفونت‌های ویروسی وجود ندارد. با این حال، ادبیات مطالعات ایمونولوژیکی در شرایط آزمایشگاهی به‌وضوح نشان می‌دهد که استفاده از هیدروژن پراکسید بر روی سلول‌های اپیتلیال بینی، گلو و دهان ممکن است در برابر ویروس‌ها، از جمله کروناویروس‌ها، بسیار مؤثر باشد. ما به‌شدت توصیه می‌کنیم که کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده به‌سرعت در افراد مثبت و منفی SARS-CoV-2 توسعه یابد تا اثراتی که فرض کرده‌ایم، بررسی شود. این کارآزمایی‌ها هزینه‌های کمی دارند و با سایر آزمایشات در حال انجام سازگار هستند. نتایج مثبت می‌تواند منجر به مزایای بهداشت جهانی قابل‌توجه با هزینه‌های بسیار محدود شود. به‌عنوان یک دوز شروع برای آزمایش، ما پیشنهاد می‌کنیم که از اسپری بینی 1.5% H2O2 دو بار در روز و همچنین دهان‌شویه و غرغره با محلول 3% H2O2 به مدت 1 دقیقه دو بار در روز استفاده شود.