شربت سکنجبین عنصلی نیاک

مشخصات محصول:
برند: نیاک | Niak
جنسیت مصرف: عمومی
کشور سازنده: ایران
نوع محصول: شربت
نوع محفظه: بطری شیشه ای
سایز: 250 گرم
شرکت سازنده: داروسازی نیاک
وب سایت: www.niakpharmaceutical.com
کد بهداشتی: 024 - 88 - س
گروه: آسم و آلرژی

مشخصه ها:
مفید در آسم و تنگی نفس باز کننده رگها و گرفتگی ها بخصوص در قلب و کبد قطع اخلاط غلیظه و جاذب فضولات از عمق بدن

روش مصرف:
هفته اول روزانه 2 قاشق غذا خوری و در هفته دوم روزانه 4 تا 5 قاشق غذا خوری در نصف لیوان آب ولرم حل کرده , میل شود. از هفته سوم به بعد میتوان در صورا تجویز پزشک تدریجا مصرف را تا 8 قاشق غذا خوری در روز افزایش داد.

موارد مصرف:
برای ضعف معده, دشواری هضم و نیز مالیخولیا, تحریک پذیری و سردرد, اختناق رحم و عرق النساء مفید است. سختی و التهاب طحال و جگر

هشدار مصرف:
زخم های گوارشی دارای تب

شرایط نگهداری:
در جای خشک و خنک نگهداری شود. دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

توضیحات:
اجزاء فرآورده : پیاز دشتی (عنصل) , اسطوخودوس , زوفا, گل گاوزبان, پرسیاوشان, سرکه طبیعی، انگور, عسل مصفی, شیرین بیان, رازیانه, نعنا, سوسن کبود, قردمانا, غاریقون گل گاوزبان و خواص گل گاوزبان: یکی از عجایب سلسله کوه های البرز که قله عظیمی چون دماوند دارد، پرورش چندین نوع گیاه دارویی است که اثر درمانی زیادی دارند و منحصراً در دامنه های این کوه به عمل می آیند و در کوه های دیگر اثری از آنها نیست. چندی پیش جراید ایران از یکی از این گیاهان سخن گفته و اثرات سحرآمیز آن را بیان داشتند و نوشتند که کارشناسان خارجی بذر این گیاه را به کشورهای دیگر برده اند، ولی با کوشش فراوان نتوانسته اند آن را به عمل آورند، زیرا این گیاه فقط در زادگاه اولیه خود سبز می شود. هر چند در کتب قدیم به گل گاوزبان " لسان الثور" می گویند، ولی در واقع نام دیگری ندارد. اسم فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ترکی و غیره هم ندارد، چون در هیچ نقطه ای از زمین جز دامنه کوه های البرز به عمل نمی آید و با گیاه دیگری که در آذربایجان و شهرهای دیگر ایران و کشورهای دیگر می روید و به غلط به گاوزبان مشهور شده است، نسبتی ندارد. برای اینکه این اشتباه که حدود چند قرن است پزشکان و دارو سازان را گمراه کرده است، از بین برود این را "گل گاوزبان" و دیگری را گیاه گاوزبان بنامید. این دو گیاه متفاوت هستند، تنها گل هایشان کمی به هم شبیه است، هیچگونه خواص مشترکی ندارند و از نظر منافع طبی با هم متضاد می‌‌باشند. گل های گل گاوزبان درشت تر از گل های گیاه گاوزبان است. گل گاوزبان در ایران، و گیاه گاوزبان در اروپا و امریکا شهرت زیادی دارند. پزشکان سنتی ایران در معالجه بسیاری از امراض از گل گاوزبان استفاده می کردند و نتیجه می گرفتند. پزشکان جدید هم خواص گل گاوزبان را می دانستند و برای دسته ای دیگر از امراض تجویز می نمودند و چون عطاران فرقی بین گل گاوزبان و گیاه گاوزبان قایل نبودند، آنها را به جای هم می دادند، و به همین جهت معالجه آنها نتیجه نمی داد و محققین از اینکه خواص و منافع این گیاه از بین رفته است در تعجب بودند. یکی از مترجمین، تمام فواید گیاه گاوزبان راترجمه کرده و به گل گاوزبان نسبت داده، سپس پرسیده است: چرا ایرانیان فقط از گل گاوزبان استفاده می کنند؟... به برگ و سرشاخه های آن توجهی ندارند، در جواب ایشان باید بگوییم که گل گاوزبان، فقط گلش فواید طبی دارد، زیرا گیاهی که فرنگی ها به او بوراش می گویند گل گاوزبان نیست. صاحب کتاب تحفه در شرح گاوزبان چنین می نویسد: گل گاوزبان لاجوردی و شبیه گل انار بوده و تخم آن مستدیر( حلقوی شکل ) و لعابی است و در کوه های دارالمرز(البرز) بسیار زیاد یافت می شود. گیاه دیگری که در اصفهان و بعضی از بلاد، گاوزبان می دانند "مرماخوز" است که گل آن لاجوردی و کوچک و مدور است. ("مر" نام قبیله ای از ساکنان شمال افریقاست که بذر چند گیاه دارویی را که یکی از آنها گیاه گاو زبان است به اسپانیا برده و در آنجا پرورش داد و استعمال آنها را در طب معمول داشته‌‌اند. این گیاهان به اسامی مختلف مرماتوس، مرماهوس، مرمازا در کتب طبی قدیم وارد شده و خواص آنها تحقیق گردیده است.) بعد از جنگ های صلیبی گیاه گاوزبان را از اسپانیا به اروپا آوردند و در آنجا کاشتند و چون در کتاب قانون ابو علی سینا از گل گاوزبان زیاد تعریف شده بود و این کتاب نیز در مورد قبول و استناد استادان پزشکی اروپا بود، به همین جهت مورد توجه واقع گردید، ولی متاسفانه گیاه گاوزبان هیچ یک از خواص گل گاوزبان اصلی را نداشته و در عوض منافع دیگری داشت که کم کم محققین اروپایی به آن پی بردند. از جمله معلوم شد که سرشاخه، گل و برگ این گیاه دارای مقداری شوره بوده، عرق وادرار را زیاد می کند. در صورتی که در کتب طبی ایرانیان که در دانشگاه های اروپا تدریس می شد، چنین خواصی را به او نسبت نداده بودند. حال اجازه فرمایید این دو گیاه را به طور جداگانه معرفی کرده و منافع آنها را شرح دهیم: گل گاوزبان اصلی: گیاه گل گاوزبان به طور خودرو، منحصراً در دامنه ی کوه های البرز به عمل می آید و تاکنون اهلی نشده و قابل کشت نیست. - گل گاوزبان مقوی روح و اعضای رئیسه بدن بوده، حواس پنجگانه یا بهتر بگویم، حواس هجده گانه آدمی را تقویت می کند. - گل گاوزبان شکم را نرم و کیسه صفرا را باز می کند، اخلاط سوخته سوداوی را از معده خارج و عوارض آن را از بین می برد. - از دیگر خواص گل گاوزبان این است که جوشانده آن همراه با داروهای دیگر جهت سرسام(مننژیت)، برسام(ورم حجاب حاجز)، مالیخولیا، جنون و رفع حواس پرتی مفید می باشد. - جوشانده گل گاوزبان نشاط آور بوده، رنگ رخسار را باز می کند. - یکی دیگر از خواص گل گاوزبان این است که،سینه را نرم می کند، تنگی نفس و درد گلو را شفا می دهد. - یکی دیگر از خواص گل گاوزبان این است که، دلهره و وحشت را از بین می برد و غم و غصه را کم می کند و برای کسانی که با خود حرف می زنند سودمند می باشد. - جوشانده گل گاوزبان با عسل جهت تنگی نفس تجویز شده است. گل گاوزبان و خواص گل گاوزبان خواص گل گاوزبان: - از دیگر خواص گل گاوزبان این است که،جویدن برگ تازه گل گاوزبان جهت درمان جوش های چرکی دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان و رفع حرارت دهان نافع است. مقدار خوراک گل آن دو مثقال تا پنج مثقال می باشد. - عرق گل گاوزبان جهت امراض سوداوی، وسواس و خفقان مفید است. - گل گاوزبان دارای منیزیم بوده و از سرطان پیشگیری می کند. - تحقیقات جدید بیانگر این مطلب هستند که عصاره آبی گل گاوزبان دارویی مؤثر و بی‌خطر برای درمان بیماران مبتلاء به اختلال وسواسی اجباری می باشد. - گل گاوزبان دارای موسیلاژ ، فلاونوئید 15/0درصد و آنتوسیانین با آگلیکون دلفینیدین و سیانیدین به میزان 34/13 درصد و به مقدار ناچیز آلکالوئید از دسته پیرولیزیدین است. - گل مرغوب گلی است که دارای دم سفید و گلبرگ های بنفش باشد. برگ های تازه گل گاوزبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می باشد. *پس این گیاه دارای شوره نیست، عرق و ادرار را زیاد نمی کند.
منبع: بهدارو / داروکده